Πλέον θα μπορείτε να παρακολουθείτε το Ἀναγράφω και από την σελίδα του στο facebook

α.α.

Τετάρτη 27 Ιουλίου 2011

N. Klein - Το δόγμα του Σοκ [VIDEO]


Με αφορμή την προηγούμενη ανάρτηση και την διαπίστωση του κ. Χ. Γιανναρά ότι «η αποτελεσματικότερη βία δεν ασκείται με τα όπλα, ακόμα και τα όπλα τα ελέγχουν μεθοδικά στημένοι μηχανισμοί της οικονομίας» νομίζω αξίζει κανείς να αναφερθεί στο βιβλίο και το ντοκυμαντερ της Ναόμι Κλάιν «Το δόγμα του Σοκ»:

«
Μια κατάσταση σοκ δεν είναι απλά αυτό που παθαίνουμε όταν μας συμβαίνει κάτι κακό. Είναι αυτό που μας συμβαίνει όταν χάνουμε το πλαίσιο αναφοράς μας, όταν χάνουμε τις αφηγήσεις μας, όταν αποπροσανατολιζόμαστε.
Αυτό που μας κρατάει προσανατολισμένους και σε επαγρύπνηση είναι η ιστορία μας. Μια περίοδο κρίσης, όπως αυτή που διανύουμε σήμερα, είναι πολύ καλή στιγμή για να αναστοχαστούμε την Ιστορία, να εντοπίσουμε ιστορικές συνέχειες και διαδρομές. Είναι καλή στιγμή για να τοποθετήσουμε τους εαυτούς μας στη μακρά ανθρώπινη ιστορία του αγώνα

Ναόμι Κλάιν

«Το The Shock Doctrine (2009) είναι το τελευταίο ντοκιμαντέρ του καταξιωμέμου σκηνοθέτη Michael Winterbottom, με συν-σκηνοθέτη τον Mat Whitecross. Βασισμένο στο ομώνυμο μπεστ σέλλερ της Naomi Klein, το The Shock Doctrine (2007) προβάλλει το επιχείρημα ότι οι πολιτικές της «ελεύθερης αγοράς» στην Αμερική έχουν σταδιακά κυριεύσει τον κόσμο μέσω της εκμετάλλευσης συγκλονισμένων από την καταστροφή ανθρώπων και χωρών.

Τόσο η ταινία όσο και το βιβλίο υποστηρίζουν ότι κυβερνήσεις σε όλο τον κόσμο εκμεταλλεύονται τις φυσικές καταστροφές, τις οικονομικές κρίσεις και τους πολέμους για να επιβάλουν ριζοσπαστικές πολιτικές ελεύθερης αγοράς.
Η Klein αποκαλεί το φαινόμενο αυτό «καπιταλισμό της καταστροφής» και θεωρεί ότι είναι το ίδιο αποτελεσματικός στο να σβήνει τη συλλογική μας μνήμη όσο και η ψυχιατρική θεραπεία με ηλεκτροσόκ. Η ταινία αμφισβητεί κατά τρόπο ριζικό το μύθο ότι η παγκόσμια ελεύθερη αγορά έχει θριαμβεύσει βασιζόμενη στις αρχές της δημοκρατίας...»

documentarygr


Το Δόγμα του Σοκ της Ναόμι Κλάιν δέχτηκε ανάμικτες κριτικές αλλά πιστεύω αξίζει κανείς να το διαβάσει ή να το δει.

Κυριακή 24 Ιουλίου 2011

Χ. Γιανναράς - Δημοσκοπήσεις προκλητικές αμετανοησίας

Σήμερα 24 Ιουλίου 2011, επέτειος της «αποκαταστάσεως της Δημοκρατίας» και ενώ οι σημερινοί αυτοαποκαλούμενοι φορείς της εορτάζουν την Δημοκρατία μαζί με το κατόρθωμά τους να γίνει η Ελλάδα προτεκτοράτο, το πρώτο που μου έρχεται στο μυαλό είναι κάποιοι στίχοι του Καβάφη...:

Σήμερα όμως θέλω να αναγράψω ένα άρθρο του κ. Χ. Γιανναρά, γιατί μάλλον σήμερα αυτό που εορτάζεται είναι η κατάχρηση του όρου Δημοκρατία και η κατάλυσή της....
(Υπογραμίσεις δικές μου)
α.α.

Δημοσκοπήσεις προκλητικές αμετανοησίας
H δημοκρατία είναι κοινωνικό κατόρθωμα, όχι ιδεολογική συνταγή. Για την ιδελογική συνταγή βεβαίως δεν υπάρχουν αδιέξοδα, οι ιδεολογίες προσχεδιάζουν συνήθως παραδείσους. Eνώ το κοινωνικό κατόρθωμα προϋποθέτει εξ ορισμού και το ενδεχόμενο του μη κατορθώματος, της αποτυχίας ή της ανικανότητας.

Σάββατο 23 Ιουλίου 2011

Α. Κάλβος - Αἱ εὐχαί (...Παρὰ προστάτας ῾νἄχωμεν.)


Σήμερα δεν μπορώ παρά να θυμηθώ τον Ανδρέα Κάλβο, ένα μεγάλο ποιητή σχεδόν ξεχασμένο μέσα στην σκόνη της Ιστορίας που όλο και λιγότερο διαβάζουμε.Έναν ποιητή που έμεινε χωρίς πρόσωπο (καθώς δεν υπάρχει ούτε ένα σωζόμενο πορτραίτο του) αλλά με μια φωνή που αν και δύσκολα αναγνωρίστηκε, ακόμη και σήμερα παραμένει θαρραλέα. Ωδές και ευχές που ακούγονται κατάρες σε όσους πανηγυρίζουν ως επιτυχία τα αυξανόμενα δεσμά της υποτέλειας μας.  Η έκτη ωδή, οι ευχές, γράφτηκε το 1825, το έτος που η Ελλάδα με μια συμφωνία δέχθηκε επίσημα την αγγλική προστασία, και η οποία έμεινε έπειτα  γνωστή ως «Πράξις Υποταγής»...

ᾨδὴ ἔκτη, Αἱ εὐχαί
α´
Τῆς θαλάσσης καλήτερα
φουσκωμένα τὰ κύματα
῾νὰ πνίξουν τὴν πατρίδα μου
ὡσὰν ἀπελπισμένην,
ἔρημον βάρκαν. 

Πέμπτη 21 Ιουλίου 2011

Δημοσθένης - Για την Παρακμή του Δήμου

Δημοσθένης Δημοσθένους Παιανιεύς
Νομίζω αξίζει κανείς να διαβάσει λίγα από τα λόγια του περιφημότερου ρήτορα της αρχαιότητας, του Δημοσθένη (384-322 π.Χ.), λόγια που δυστυχώς αν και ειπώθηκαν κοντά 24αι. πριν, δεν ακούγονται πλεον:


«Οι ελληνικές πόλεις νοσούν. Οι πολιτευόμενοι και διαχειριστές των κοινών δωροδοκούνται και εξαγοράζονται. Κι όσο για τη μεγάλη μάζα των πολιτών, είτε δέν αντιλαμβανονται τα όσα διαπράττουν οι κυβερνώντες, είτε τα αντιλαμβάνονται αλλά δεν αντιδρούν, βυθισμένοι όπως είναι στην ραστώνη και την άνεση της καθημερινότητας. 
Απο τούτη την αρρώστια έχουν προσβληθεί παντού οι πάντες - απλώς ο καθένας τρέφει την ψευδαίσθηση ότι η συμφορά δέν θα χτυπήσει τη δικη του πόρτα, αλλα θα διασφαλίσει τα δικά του συμφέροντα εκμεταλευόμενος τους κινδύνους των άλλων.

Τρίτη 19 Ιουλίου 2011

Κ. Παλαμάς - Ο Γκρεμιστής και ο Κτίστης

Κ. Παλαμάς
Το 1937 η «επίσημη Ελλάδα» απεφάσισε να τιμήσει για ακόμη μια φορά τον Κωστή Παλαμά στήνοντας την προτομή του στον Εθνικό Κήπο για το μεγάλο του έργο, ένα έργο το οποίο ίσως ακόμη και μέχρι σήμερα δεν έχουμε καταλάβει πλήρως αν όχι επιφανειακά.
Δεν μπορώ παρά να μπω στον πειρασμό να παραθέσω τις σκέψεις του Νίκου Ζαχαριάδη για αυτό το γεγονός από τον πρόλογο της μελέτης του «Ο αληθινός Παλαμάς», και ανεξάρτητα από τις πραγματικές προθέσεις της τότε «επίσημης Ελλάδας» νομίζω αξίζει να αναλογιστούμε πώς και εμείς μέχρι σήμερα μεταχειριζόμαστε και κατανοούμε το έργο του κάθε Παλαμά, που ονομάζουμε μεγάλο και τιμούμε. Αναγράφω:


Η σημερινή επίσημη Ελλάδα [Νοεμβριος 1937] αποφάσισε να στήσει την προτομή του Παλαμά στον Εθνικό Κήπο. Έτσι φτηνά και εύκολα πάνε να ξοφλήσουν με τον ποιητή, που η δημιουργία του στο πιο βαθύ και πιο πραγματικό νόημα της τόσο τους είναι ξένη και τόσο τη φοβούνται. Όποιος έχει λίγο-πολύ γερό μάτι δε δυσκολεύεται διόλου να ξεδιαλύνει τους πραγματικούς σκοπούς της «χειρονομίας της προτομής». Η αντίδραση βιάζεται μια ώρα αρχύτερα να ξεφορτωθεί τον Παλαμά, να τον χώσει ζωντανό στον τάφο, να γλυτώσει απ' το βραχνά του. Είναι άραγε αληθινά όλ' αυτά; Γιατί η πολυπρόσωπη ελληνική αντίδραση, επίσημη και ανεπίσημη, ν' αντιπαθάει τον Παλαμά και να τον φοβάται, που, μολαταύτα, τόσο τον «ετίμησε» και τον «δοξάζει»;



Παρασκευή 15 Ιουλίου 2011

Γ. Σεφέρης - Για τα Κόμματα και την Δικτατορία [VIDEO]



Γ. Σεφέρης


Ο Γ. Σεφέρης από νωρίς, όπως λέγει, αποξενώθηκε από τα «κομματικά» και η «αποστροφή που [αισθανόταν] για τους ελλαδικούς κομματικούς τρόπους» ίσως να ήταν αυτή που τον έκανε να απέχει από την πολιτική δράση. Πολλοί μάλιστα τον κατηγόρησαν για αυτό. Πάντως όποιος χαρακτηρισμός θα ήταν άδικος χωρίς να διαβάσει κανείς τα κείμενά του:



Όσο για μένα, άρχισα να νιώθω την αποξένωση από τα ελλαδικά κομματικά αρκετά νωρίς από το τέλος του κινήματος του `35. Υπογραμμίζω τη λέξη: κομματικά. Από τότε, μόνο σε δυο γεγονότα της ιστορίας μας δόθηκα ολόκληρος, ψυχή και σώμα: στον περασμένο πόλεμο και στο θέμα της Κύπρου. Και στα δυο είδα μεγάλα ξυπνήματα και τρύγησα κάμποσες πικρές εμπειρίες. Και τώρα, αφού πέρασα μια ολόκληρη ζωή κλυδωνισμένη από στρατιωτικά κινήματα, δικτατορίες, μεταπολιτεύσεις, εξάρσεις, ολέθρους και απογνώσεις, αφού τα έζησα όλα αυτά, κατάσαρκα θα μπορούσα να πω, σαν Υπηρέτης του Κράτους, βρίσκω πως είναι θλιβερό και βαρύ, καθώς προχωρούν τα χρόνια, να καταλήγω στο συμπέρασμα πως δεν έχουμε προκόψει ούτε μια γραμμή σʼ αυτά τα ζητήματα. Κι όταν ένας τόπος δε δείχνει προκοπή μέσα σε σαράντα χρόνια, αυτό σημαίνει πως πέφτει κατακόρυφα. [...]


Τετάρτη 13 Ιουλίου 2011

Α. Ζούκας - Τι χάθηκε; Μία άλλη οπτική


Αναγράφω από εδώ:

Πανελλήνιο Συνέδριο Κτηνοτρόφων
 στην Λάρισα - 1920

(Το κείμενο που ακολουθεί είναι η παρουσίαση του Αλέκου Ζούκα στην εκδήλωση – συζήτηση με τον Γιώργο Κολέμπα, συγγραφέα του βιβλίου «Τοπικοποίηση: Μια απάντηση στην παγκοσμιοποίηση», που πραγματοποιήθηκε την Κυριακή 13 Μαρτίου στο Μύλο Ματσόπουλου από την κίνηση αποανάπτυξης τρικαλινών πολιτών)

Τρίτη 12 Ιουλίου 2011

Το παράθυρό μου


Mεσ’ απ’ το μεγάλο παραθύρι μου
πάντα εκοίταγα το φως
που κάθε μέρα έφερνε ο ήλιος
στην παιδιάτικη την κάμαρά μου

και καλημέριζα τον ουρανό
καθώς στο τζάμι κολλητά,
στο μέλλον έβλεπα
τα μύρια όνειρά μου.

Σχέδια πολλά στο χνώτο
πολλές φορές ζωγράφιζα,
τον κόσμο όλο
που ξεκίναγε, τόσο λαμπρός
απ’ το παράθυρό μου.

Μόνο όταν τ᾽ άνοιξα μια μέρα όμως
είδα, πως ότι έβλεπα τόσο καιρό,
μια ανάκλαση ήταν
από την ζεστή την καμαρά μου
που τώρα έμεινε αδειανή
καθώς τ᾽ αγέρι
μέσα μπήκε, χλωμό
ένα πικρό, πικρό, αστείο

ΙΙ. 2011




Κυριακή 10 Ιουλίου 2011

Γ. Σουρής - Φόροι

«Ο θρίαμβος του Τρικούπη επί
 των δανείωνκαι χρεωκοπιών»:
Γελοιογραφία από την
εφημερίδα «Νέος Αριστοφάνης»
Ένα σατυρικό ποίημα σήμερα και για το σήμερα του Γ. Σουρή από το 1883

Φόροι

Βάλετε φόρους, βάλετε εις την πτωχήν μας ράχη,
ποτίστε με το αίμα μας την άρρωστη πατρίδα
σεις το κρασί και τον καπνό που πίνετε μονάχοι
κι εμείς να σας κοιτάζομε με μάτι σαν γαρίδα
Βαριά φορολογήσετε και το νερό που τρέχει
βάλετε φόρους, βάλετε, η πλάτη μας αντέχει.

Παρασκευή 8 Ιουλίου 2011

Ι. Καποδίστριας - Τι θα απαντούσε σήμερα;

Ι. Καποδίστριας
Έχουν περάσει 180 χρόνια από την δολοφονία του Ι. Καποδίστρια, που προσέφερε τελικά «θυσία το γηραλέον σώμα του εις την Ελλάδα», αλλά ακόμη και σήμερα πολλά από τα κείμενα του πρώτου κυβερνήτη της απελευθερωμένης (και σχεδόν άμεσα εκ νέου υποδουλωμενης) πολυπαθούς Ελλάδας, παραμένουν και έρχονται ως απάντηση σε όσους διατείνονται πως θέλουν να την σώσουν. Κείμενα γεμάτα πόνο αλλά και αγάπη για την πατρίδα, κείμενα τόσο ειλικρινή και με αληθινά οράματα και τιμιότητα που θα ξεσκεπάζουν εσαεί την φτιασιδωμένη υποκρισία όλων αυτών των «ακόρεστων υποκειμένων απλήστου φιλοκερδείας»...
Πραγματικά δεν ξέρω αν η παράθεση κάποιων αποσπασμάτων θα προβληματίσει κάποιους αλλά το θεωρώ σχεδόν χρέος μου αφού τα βρήκα να τα ἀναγράψω εκ νέου (με κάποια σχόλια-σημειώσεις) ακόμη και αν τελικά χαθεί ως μια από τις πολλές φωνές που χάνονται μέσα στους μονόλογους, τις γκρίνιες και την απραγία της αυτοπάθειάς μας.

Καποδίστριας
Στὴν Αὐτοβιογραφία του.
Ὡς Ἕλλην ὁφείλω μόνον ἐκείνην τὴν ἐλευθερίαν νὰ ἐπιθυμῶ, ἣν οἱ Ἕλληνες ἤθελον ἀποκτήσει διὰ τῶν ἰδίων των δυνάμεων καὶ διὰ τής προηγουμένης προόδου των εἰς τὸν ἀληθῆ πολιτισμόν...

Τετάρτη 6 Ιουλίου 2011

Ανώνυμος - «Ο Ρωσσαγγλογάλλος»


Η σκλαβωμένη Ελλάδα
Σήμερα σάτιρα με πολιτικές, κοινωνικές και ηθικές προεκτάσεις που μας έρχεται περίπου από το 1812.... Ο Ρωσσαγγλογάλλος είναι ένα ποίημα σε μορφή διαλόγου μεταξύ δύο (πλαστών) προσώπων, του σκλαβομένου Φιλέλληνα και του ομώνυμου Ρωσσαγγλογάλλου, δηλαδή της σύνοψης των Μεγάλων Δυνάμεων, που ρωτούν - με διάθεση ειρωνική - για το πως έφτασαν οι Έλληνες σε αυτήν την άθλια κατάσταση.  Άλλωστε ήσαν βέβαια αυτές οι «μεγάλες προστάτιδες» των Ελλήνων... με λίγα λόγια, περίπου όπως και σήμερα - βέβαια ο Γιούνκερ μετά τα περί «περιορισμού εθνικής κυριαρχίας», θα ήθελε ίσως να μας δώσει και επίσημα τον τίτλο του Προτεκτοράτου, μην ξεχνάμε ότι protect σημαίνει προστατεύω.
Ἀναγράφω λοιπόν παρακάτω τους πρώτους ιδιαίτερα καυστικούς 37 στίχους όπως τους ανακάλυψα στα Κείμενα Νεοελληνικής Λογοτεχνίας Γ' Γυμνασίου: 

Τρίτη 5 Ιουλίου 2011

Κοινοτισμός, Μια αίγλη φωτός! - [5] Ο Κοινοτισμός και τοπική αυτοδιοίκηση

Αυτοδιοίκηση - Συνέλευση Χωρικών
από http://vlasion.blogspot.com/2010_10_01_archive.html

Σήμερα το τελευταίο μέρος του αφιερώματος της εφημερίδας Μακεδονία Κοινοτισμός, Μία αίγλη φωτός! και συγκεκριμένα αποσπασματα από μελέτη του Ν. Πανταζόπουλου (1912-2001), ενός μεγάλου καθηγητή της Νομικής, για τον ελληνικό κοινοτισμό και την νεοελληνική κοινοτική παράδοση (Υπογράμμιση δική μου):


Δευτέρα 4 Ιουλίου 2011

Ο δρόμος προς την Ζανσκάρ

«Θα έχω έναν αδερφό
 και θα ρωτάω που είναι...»
Κάπου  στην Ζανσκάρ





I. Grave

Δεν θυμόμουν… Δεν θυμόμουν πια.
Ο ουρανός – ένα καθάριο γαλανό,
δεν σ’ άφηνε – σου έκλεβε τις σκέψεις…
Μα πάλι το γαλάζιο αυτό,
αν και στις υφές αλλότριο, ξένο
είχε μια οικειότητα μυστηριακή ˙
σαν τότε.

Σαν τότε που στην οχλοβοή
άθελα το βλέμμα και η καρδιά
ψηλά στρεφόταν,
σαν απ’ ανάγκη εσώτερη, κρυφή,  
σπασμένη
από το σκότος.

Έβλεπες, τότε, μια ομορφιά ανέγγιχτη, 
μακρινή από τον εγκόσμιο πόνο,
τα κτήρια, τ΄ ατσάλι,
το σκυρόδεμα, τους δρόμους.

Mancando

Δεν ήξερες τότε εσύ αν ήσουν, αν θα’ σουν.
Μήτε αν πότε




Σάββατο 2 Ιουλίου 2011

Κοινοτισμός, Μια αίγλη φωτός! - [4] "Η χώρα μας είναι πρότυπο ομαδοποιήσεων"

Κώστας Βεργόπουλος
Το τέταρτο μέρος του αφιερώματος της εφημερίδας Μακεδονία. Πολύ ενδιαφέρον και πολύ επίκαιρο....

Συνέντευξη με τον Κώστα Βεργόπουλο
από τον Στέλιο Κούκο


Με τον καθηγητή Κώστα Βεργόπουλο, ο οποίος αποτελεί μια ξεχωριστή πανεπιστημιακή φυσιογνωμία αλλά και μια ιδιαίτερη περίπτωση διανοουμένου και συγγραφέα, είχαμε μια πολύ ενδιαφέρουσα συζήτηση για το θέμα του κοινοτισμού.
Ο Κ. Βεργόπουλος, άλλωστε, είναι από τους σημαντικότερους μελετητές του ελληνικού κοινοτισμού. Όπως όμως ήταν λογικό, η συζήτησή μας δεν έμεινε μόνο στο ιστορικό σκέλος, που αφορά τη συγκρότηση των ελληνικών κοινοτήτων. Συζητήσαμε επίσης με ποιους τρόπους θα μπορούσε να εκδηλωθεί σήμερα το αίτημα του κοινοτισμού και αν ο κοινοτισμός θα μπορούσε να αποτελέσει μια δυνατότητα εξόδου της χώρας από την ποικίλη κρίση στην οποία έχουμε περιέλθει.
Από την αρχή ο καθηγητής Βεργόπουλος προσδιόρισε την έννοια το σύγχρονου κοινοτισμού ως εξής: “Ο κοινοτισμός συνίσταται στο να υπάρχουν ομάδες οι οποίες να οργανώνουν την οικονομική ζωή τους αλλά και τις μεταξύ τους κοινωνικές σχέσεις κατά τρόπο αυτόνομο, για να μην πω και κυρίαρχο”.

Παρασκευή 1 Ιουλίου 2011

Κοινοτισμός, Μια αίγλη φωτός! - [3] Η ελληνική εκδοχή

Κωνσταντίνος Καραβίδας
Το τρίτο μέρος του αφιερώματος "Κοινοτισμός, Μια αίγλη φωτός!", από την εφημερίδα Μακεδονία. Μια αναδρομή στους Έλληνες διανοητές που ανέλυσαν ή εισηγήθηκαν τον κοινοτισμό.
Επισυνάπτω και κάποια ψήγματα της πολύ ενδιαφέρουσας σκέψης του Κ. Καραβίδα (1890-1973), που όπως θα δείτε υπήρξε μεγάλος μελετητής των Ελληνικών κοινοτήτων, όπως τα αλίευσα από τον ιστό. Αξίζει να τα διαβάσετε.






Η ελληνική εκδοχήΤου Μελέτη Η. Μελετόπουλου*