Πλέον θα μπορείτε να παρακολουθείτε το Ἀναγράφω και από την σελίδα του στο facebook

α.α.

Τετάρτη 13 Φεβρουαρίου 2013

Οδός Απόλλωνος 18


Το ρολόι στον τοίχο και ας είναι μέρες
που στέκονται οι δείχτες νεκροί˙
μα ο ήχος του χτύπου ανάσα ‘νάσα επιμένει  
άλλοτε τρέχει κι άλλοτε αργά αντηχεί.

Είναι χειμώνας κι ο ήλιος αθόρυβα πέφτει˙
χλωμός ουρανός, η στάχτη πικρή.
Κίτρινο φως τις κουρτίνες λεκιάζει του δρόμου˙
ένα περπάτημα ξένο, θέατρο φαντάζει σκιών μια στιγμή.

Η εικόνα στον τοίχο, ακούνητη χρόνια
της Θεοτόκου το βλέμμα λυπημένο, κενό
το τραπέζι με νάιλον στρωμένο, παλιό
μονάχα στέκει κανάτα, οίνος γλυκός, ψωμί ξερό.

Δεν είναι τύχη. Η θύμησή της χρόνια γυρίζει.
Ήταν το χώμα οργωμένο νωπό και στο μέτωπο ίδρος
μα της γης η ευωδία κι ο ήλιος τα φύλλα χρυσίζει
η ελπίδα φυτρώνει στις πέτρες και ας θέλει δρεπάνι στο χέρι γερό.

Μα τώρα κρύα τα γέρικα χέρια,
ένα καντήλι ανάβουν μονάχα˙
λίγο λάδι που είχε φυλάξει. 
Ας είναι. Και ας καίει σιγά μες στον Χρόνο.

Λόγια πια δεν γυρεύουν καθόλου. 
Τα μάτια ωστόσο σταυρώνουν,
σιωπές ανταλλάζουν και ας 
είναι η αγάπη δεμένη γερή.

Δεν είναι τύχη. Ο νους του εικόνες γεμίζει.
Ματωμένη δαντέλα στο χέρι πλεγμένη οι πλαγιές των ορέων.
Της ελευθερίας ο πόθος ήταν ζεστός
και ας θέλει η ζωή να σκορπάει αιώνες ζώντων ψυχές.


Μα τώρα τα γέρικα χέρια εκείνο το όπλο ακουμπούν.
Η ψυχή παγώνει στην σκέψη. Δάκρυ κυλάει.

Ένα φιλί την γλυκαίνει στερνό και ας πονά.

Το ρολόι στον τοίχο. Οι δείχτες στέκονται μέρες.
Δυο οι σφαίρες, δύο νεκροί περιμένουν.

Ι. 2013

α.α.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Παρακαλώ αφήστε το δικό σας Σχόλιο ή Προβληματισμό!!